Nie jesteś pewien, z jakiego materiału najlepiej kupić obrączki? Czym się właściwie różnią poszczególne rodzaje metali szlachetnych? Zajrzyj do poniższego tekstu, aby się tego dowiedzieć.
Metal szlachetny – co kryje się pod tym pojęciem?
Pod pojęciem metali szlachetnych kryje się grupa metali, która charakteryzuje się wysoką odpornością chemiczną. Najbardziej kluczową ich właściwością jest słabe reagowanie z innymi pierwiastkami. W praktyce oznacza to brak podatności na korozję, brak reakcji z wodą, parą wodną, jak też odporność na działanie stężonego kwasu solnego. Metale szlachetne reagują na kwasy utleniające. Niska reaktywność chemiczna to cecha najważniejsza – w kontekście wykorzystania metali szlachetnych w branży jubilerskiej. Są poddawane procesowi obróbki plastycznej na długo przed tym, nim trafią do sklepów.
Metale szlachetne – przykłady
Metale szlachetne dzielą się na dwie grupy: platynowce (do których zalicza się między innymi platynę, pallad i ruten) oraz na miedziowce (w skład których wchodzi srebro i złoto oraz rtęć i ren).
Platyna jest wyjątkowo rzadkim metalem szlachetnym, a największe jej rudy występują w Republice Południowej Afryki oraz w Rosji. Jest jednym z popularnych materiałów jubilerskich. Ten srebrzystobiały metal wykazuje dużą ciągliwość i podatność na obróbkę plastyczną. Nie jest podatny na korozję, spowodowaną kontaktem z tlenem, wodą oraz kwasem chlorowodorowym i azotowym. Charakteryzuje się dość dużą miękkością, dlatego często występuje z domieszką innych metali, celem jej utwardzenia. W zastosowaniu jubilerskim używa się platyny z małą liczbą domieszek – w stosunku do wyrobów wykonanych z białego złota. Jej cechą charakterystyczną, którą chętnie wykorzystują jubilerzy, jest organicznie biały kolor. Użytkownicy biżuterii platynowej cenią ją też za wyjątkową wytrzymałość.
Pallad – rzadszy metal szlachetny
Pallad to rzadki metal szlachetny, w porównaniu ze srebrem i złotem. W dawnych czasach rzemieślnicy chętnie dodawali go jako domieszkę do złota, by pozbawić je żółtego zabarwienia. Dziś pallad, choć wciąż ustępuje miejsca złotej i srebrnej biżuterii, jest coraz chętniej stosowany, na przykład do produkcji ślubnych obrączek. W jubilerstwie jednak wiele osób nie decyduje się na jego zakup – ze względu na sporadyczne występowanie alergii. Pomimo wysoko ocenianej szlachetności, pallad wykazuje mniejszą odporność niż większość wyrobów ze złota i platyny.
Srebro – składnik trwałej biżuterii
Srebro to jeden z najczęściej wykorzystywanych w jubilerstwie metali szlachetnych. Jest cenione z uwagi na swoje właściwości bakteriobójcze, dlatego nie powoduje podrażnień skóry ani nie uczula. Jest łatwe w obróbce plastycznej oraz wykazuje się dużą ciągliwością. Ten metal szlachetny nie ulega korozji. Ze swej natury jest jednak zbyt miękki, aby stanowił jedyny składnik trwałej biżuterii. Dlatego też łączy się je często z miedzią, co pozwala uzyskać twardszy i bardziej odporny na uszkodzenia mechaniczne stop. Szczególną formą obróbki srebra jest jego oksydacja, czyli proces utleniania. Stosuje się do tego celu oksydę, złożoną z tlenku srebra. Na skutek polerowania na powierzchni kruszcu powstaje efekt czarnych przebarwień, który jest ceniony przez miłośników wyrobów artystycznych.
Złoto – ponadczasowy symbol statusu
Złoto to wciąż jeden z najbardziej pożądanych materiałów jubilerskich. Największe jego wydobycie obserwuje się w RPA, Ghanie, USA, Kanadzie, Rosji, Australii, Brazylii, jak też w krajach azjatyckich, w Chinach czy Indonezji. Relatywnie rzadko występuje w przyrodzie, co odbija się na jego wysokiej cenie. Jego ogromna odporność chemiczna przemawia za tworzeniem z niego trwałej biżuterii. Zaletą tego metalu szlachetnego jest też jego wysoka plastyczność i łatwość obróbki – na skutek trawienia, wytłaczania, inkrustowania, grawerowania, odlewania, wytapiania i kucia. Z racji tego, że jest dość miękkie i mogłoby ulec uszkodzeniu jako jedyny składnik wyrobów biżuteryjnych, łączy się je zazwyczaj z miedzią, niklem lub srebrem. Polscy złotnicy najczęściej sięgają po złoto próby 585.